विश्ववार्ता | ७ जुलै | अ‍ॅड.शेख शाहिद इरफान
(World news) दुसऱ्या महायुद्धाच्या समाप्तीनंतर अमेरिका एक बलाढ्य विजेता म्हणून संपूर्ण जगासमोर उदयास आला. जपानच्या हिरोशिमा आणि नागासाकी या दोन शहरांवर अणुबॉम्ब टाकून अमेरिकेने दोन लाखांहून अधिक निरपराध लोकांना जिवंत जाळून टाकले, आणि मानवी क्रौर्याचा नवा विक्राळ इतिहास घडवला. ही दोन्ही शहरे राखेच्या ढिगात बदलली, आणि तेथील जीवनाचे सर्व अस्तित्व संपुष्टात आले.
(World news) दुसऱ्या महायुद्धाच्या समाप्तीपासून अमेरिकेच्या वर्चस्वाची सुरुवात झाली. आज तब्बल ८० वर्षे झाली, पण अमेरिकन क्रौर्य जगभर चालूच आहे. स्वतःच्या भूमीपासून दूर इतर देशांमध्ये युद्धे लादण्याचे काम अमेरिका सातत्याने करत राहिली. व्हिएतनाममध्ये अमेरिका युद्धात उतरली, कारण तिला सोव्हिएत युनियन (आताचे रशिया) याचा वाढता प्रभाव थांबवायचा होता. व्हिएतनाममध्ये दीर्घकाळ युद्ध चालले, यात सुमारे ३५ लाख व्हिएतनामी ठार झाले, तर ५०,००० हून अधिक अमेरिकन सैनिक देखील मरण पावले. व्हिएतनाम स्वतःच्या अस्तित्वासाठी लढत होता. अखेर व्हिएतनामने विजय मिळवला आणि अमेरिकेला तेथून पळ काढावा लागला.
(World news) मध्यपूर्वेत अमेरिकेने इराकवर निरर्थक युद्ध लादले आणि इराकचे विनाश घडवले. लाखो इराकी लोक अमेरिकन शस्त्रास्त्रांच्या झडपेटीत ठार किंवा अपंग झाले. इराकची समृद्ध अर्थव्यवस्था उद्ध्वस्त झाली. अमेरिका आणि तिचे पाश्चिमात्य सहयोगी आपले युद्धाचे प्रयत्न चालू ठेवत राहिले. त्यांनी अफगाणिस्तानवर आक्रमण करून तिथे सैन्य पाठवले. दोन दशके अमेरिकन आणि सहयोगी सैन्यांनी अफगाणिस्तानात हिंसाचार आणि रक्तपात घडवला, आणि सुमारे २५ लाख अफगाणी नागरिकांचे प्राण घेतले. त्याविरुद्ध अमेरिकेचे फक्त ५,००० सैनिक मृत्युमुखी पडले. व्हिएतनामप्रमाणेच अफगाणिस्तान देखील स्वतःच्या अस्तित्वासाठी लढत होता. अखेर अमेरिकेला अफगाणिस्तानमधून माघार घ्यावी लागली.
या पराभवांनंतर अमेरिका नवीन संघर्षाच्या शोधात होती. चीनवर नियंत्रण ठेवणे हे अमेरिकेचे प्राथमिक उद्दिष्ट होते. म्हणूनच अमेरिकेने भारतावर मेहेरबानी दाखवायला सुरुवात केली आणि ‘क्वाड’ या गटाच्या माध्यमातून भारताला दक्षिण आशियाचा प्रमुख बनवायचा प्रयत्न केला. भारताची परराष्ट्र धोरणे हळूहळू अमेरिकन गटात सामील झाली. भारताचे प्रधानमंत्री पश्चिमाचा सतत अनुकरण करणारे असल्यामुळे, त्यांनी रशियाला बाजूला ठेवून अमेरिकेच्या फायद्यासाठी १० वर्षे खर्च केली. त्यामुळे रशियाने भारतापासून अंतर ठेवले.
चीन भारताचा पारंपरिक प्रतिस्पर्धी राहिला आहे, तसेच पाकिस्तानही. बांगलादेशाने भारताला दूर ठेवून चीनकडे मैत्रीचा हात दिला. श्रीलंकेला चीनकडून आर्थिक मदत मिळत आहे. मालदीवनेही चीनच्या वाढत्या सामर्थ्याकडे पाहून त्याच्या छायेत जाणे पसंत केले. नेपाळ भारताकडे रागाने पाहत आहे. थोडक्यात, भारताचे सर्व शेजारी देश भारतापासून दूर जात असून चीनशी संबंध प्रस्थापित करत आहेत. भारत मात्र अमेरिकन गटात शांतपणे उभा आहे, जिथे त्याला ना सन्मान मिळतो, ना स्थान.
अमेरिकेच्या कृपेसाठी भारताच्या प्रधानमंत्र्यांनी इस्रायलशी संबंध प्रस्थापित केले. इस्रायल हे अमेरिका आणि ब्रिटनच्या संयुक्त कारस्थानातून तयार झालेले एक अनैतिक राष्ट्र आहे. भारताने इस्रायलशी जवळीक वाढवली, जेणेकरून तो अमेरिकेचा लाडका देश बनू शकेल. इस्रायलच्या वागणुकीचे अनुकरण करून भारताने मानवी जीवनाचे महत्त्व नाकारले. इस्रायलने गाझामध्ये फिलिस्तिनींवर इतके अत्याचार केले की तो फरो आणि नमरूदच्या क्रौर्यालाही मागे टाकतो. केवळ दोन वर्षांत इस्रायलने एक लाखाहून अधिक फिलिस्तिनींचा बळी घेतला.
इस्रायलचा प्रधानमंत्री आणि भारताचे प्रधानमंत्री आता एकमेकांचे मित्र झाले असून त्यांची कार्यपद्धतीही एकसारखी आहे. इस्रायलने इराणला गाझासारखेच समजले आणि त्यावर हल्ला केला. पण इराणच्या १२ दिवसांच्या क्षेपणास्त्र हल्ल्यांनी इस्रायलला मोठा फटका दिला. भारताने इस्रायलला पाठिंबा दिला. इराणदेखील स्वतःच्या अस्तित्वासाठी लढत आहे. पराभूत अमेरिका आणि इस्रायल आता मुहर्रम महिन्यात शोक व्यक्त करत आहेत. इराण-इस्रायल युद्धामुळे अमेरिकेच्या ऱ्हासाचा मार्ग मोकळा झाला आहे आणि अमेरिकेच्या ऱ्हासासोबतच इस्रायलचा अंत निश्चित आहे.
आमच्यावर फक्त स्पष्ट संदेश पोहोचविण्याचीच जबाबदारी आहे.
हे ही वाचा : Social | सामाजिक संघर्ष कमी करण्याचे ‘भिवंडी मॉडेल’; ‘खोपडे पॅटर्न’ : एक भारतीय प्रयोग, जागतिक मान्यता
